‘Een kunstenaar’, knort Karel Peer,
Het kunstvervende verken,
‘doet goed zich te beperken
tot zijn eigenste natuur’.
Hij schept met varkenshaar penselen
naar de smakelijke delen
van zijn eens knorrende neven
een onsterfelijk stilleven.
Trots klopt hij zich op de borst.
‘Ik vang het wezen van de worst!
Wat geeft het of het mijn neef is:
Ars longa, vita brevis!’
Dit gedicht is gepubliceerd in Magazine van Sociëteit De Kring, nr. 4, juli-augustus 2017, p. 24