Kinderversjes

Hun vader is een edelman, hun moeder bijna heilig maar voor hun criminele kroost is niets en niemand veilig: Willem, Wardje, Koos en Bartje hebben alle vier een diep verdorven hartje. Al in de luiers echte boeven trachtten zij elkaar in slechtheid af te troeven; zij maakten hun arm moedertje het leven tot een hel, ze moeten wel geboren zijn met strepen op hun vel. Als peuters waren ze zo druk, zo wreed, zo niet te stuiten slecht dat ze

Bar en boos! Bar en boos! Weer acht heksen werkeloos! Wrattelien en Lammegien, Snottegien en Wubbelien, Snibbela en Pimpela en ook Aukje en Katrien, ze leefden slechts voor gif en pest, luister dus met eerbied naar hun droef protest! ‘We wiggelen en warrelen en sneven steen en been! Zo zonder ons is niks meer nors, waar moet dat nou toch heen? Eerst bilden we en bulgden we en tietelden de zaak; nu snarsen we en dompen slechts en sensen nooit

Adem in, Slupor sluipt Slupor sluipt bij nacht merelmoeder houdt de wacht als hij zacht de boom in kruipt Het gras ruikt sterk naar gras Adem uit, zacht gedruis Slupor sluipt naar huis.

Er was er eens een duiveltje dat was niet helemaal wijs dat duiveltje hield niet van brand dat duiveltje hield van ijs. Zo staat hij zielig aan de kant zijn hoefjes in de fik en denkt de hele helse nacht aan roomijs met een flik.   [gallery size="medium" link="file" columns="4" ids="5569,5568,5566,5843"]

Ik ben een dromer en een denker en denk ergens anders aan. Aan wat? Aan wat? Wat zwarte kat! Waaraan? Waaraan? Misschien de maan misschien ook niet. gaat je niet aan want het land van mijn ziel is van mij alleen. Kiekeboe-oogjes-toe-zwarte-kat-halve maan Ik denk ergens anders aan.   [gallery size="medium" link="file" ids="5565"]

Misschien ken je haar wel Met haar vinnige voeten En schubbige vel De zingende heks van de zee Haar hut is gebouwd van zanderig hout van zilt-zilver drijfhout uit zee als ze hongerig is dan vangt ze een vis een glanzende vis uit de zee ze bewaart alle graten naar soorten en maten en tooit er haar haren mee haar blauw-groene haren en die deinen als baren en slierten als wier uit de zee ze bespeelt ze als snaren die

Ergens is een oude tuin daar rust de tijd wat uit; dus houd je adem in en wacht zoals de uil wacht op de nacht het visje wacht op water en de vervaagde nimf wacht altijd nog op Amor maar het kleine Cupidootje in z’n bemoste blootje is nooit gegroeid en wacht nog steeds op later.   [gallery size="medium" link="file" ids="5589"]

De zomer, zo briest broeder bok is mij qua wind te sober zo’n stille ochtend zonder bries dat maakt mij somber en zeer triest geef mij liever oktober.   Want in de woeste warreling van gouden blad en vrucht laat ik mijn vliegers dansen dansen op Zephyrs zucht.

Drakodillentranen Ik ben een druiloor snikt de drakodil ik weet niet of ik zwemmen of vliegen wil vogel noch vis, draak noch dil weet ik niet wat ik wil. Wenend sta ik aan de oever van de snelle vliet; vliegen of zwemmen? Ik weet het niet.   [gallery link="file" columns="4" size="medium" ids="5866"]